วันอาทิตย์ที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

ในวันที่ 8 พฤศจิกายน 2556
ขณะที่ฉันสนุกสนานสุดมันส์กับภาพยนตร์ที่กำลังดู 
เพลิดเพลินกับสิ่งสวยงามละลานตา 
โหยหาวันหยุดสุดสัปดาห์ เตรียมโปรแกรมท่องเที่ยวช่วงปลายปี 

อีกด้านหนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งเตรียมจะขึ้นเขาในเขตชายแดนฝั่งกัมพูชา 
ผจญใจกับความเสี่ยงของเหตุการณ์บ้านเมือง 
ขึ้นเขาไปรักษาความปลอดภัย
อยู่บนโน้นบนภูเขาที่มีเรื่องราว 
ในวันเสาร์ วันหยุดราชการ 
วัน...ที่ฉันมักจะนำมาเป็นเงื่อนไขในการหางานทำเสมอ ...

ผู้ชายคนนั้นคือ พ่อฉันเอง
จะว่าไปตั้งแต่จำความได้ พ่อไม่เคยได้พักผ่อนเลย
ทำงานตลอด อยู่บนเขา
โดนเรียกไปสามจังหวัดใต้ก็ต้องไป ไม่มีปฏิเสธได้
ทั้งที่อายุก็ใกล้จะเกษียณแล้ว แต่พ่อก็ยังทำงานต่อ เพื่อครอบครัว

พ่อเป็นตำรวจตระเวนชายแดน
อยู่ที่นั่น กันทรลักษ์ บ้านเกิดของฉัน

ที่ผ่านมาฉันพยายามหนีทุกกฎเกณฑ์ที่เป็นกรอบตีตัวเสมอ
เพียงเพื่อจะบอกคนรอบตัวว่า คนเราเลือกที่จะสบายได้
ไม่ต้องไปตากแดดงานหนักก็จะมีตังใช้

แต่ตอนนี้ขอบคุณพ่อที่ทำให้ได้คิด
...ชีวิตคนเรามีประโยชน์...
สำคัญมากกว่าเพียงเกิดมาสัมผัสความสบาย
เราสามารถทำชีวิตให้มีมูลค่าเกินค่าเงินได้

การได้ทำเพื่อใครๆ มันมีค่ากว่าทำเพื่อความสบายของตัวเอง

บอกได้คำเดียวว่าพ่ออย่างเท่เลยยยยย
ก้าวขาข้างหนึ่งออกจากบ้านก็ยังมีเกียรติ

การเดินทางครั้งนี้ ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย
ขอพลังจงมีแก่พ่อ แคล้วคลาดปลอดภัย อายุมั่นขวัญยืน
ให้เป็นสิ่งที่พ่อนำติดตัวไปด้วยในคราวนี้
อธิษฐานว่าต้องเป็นอย่างนั้น
จะให้ดีอย่าให้มีการปะทะกันแม้เสี้ยวนิ้วก้อยเลยสาธุ //\\